Cena biletów: 120 PLN
I set
Gala wręczenia nagród w konkursie na Indywidualność Jazzową im. Wojtka Siwka 2024
Bartosz Pernal Orchestra
Jan Swaton – saksofon altowy
Jan Kantner – saksofon altowy
Adam Bławicki – saksofon tenorowy
Dimitrios Hartwich-Vrazas – saksofon tenorowy
Mateusz Leszczyński – saksofon barytonowy
Marek Kubiszyn – trąbka
Jan Chojnacki – trąbka
Michał Podżus – trąbka
Dominik Gawroński – trąbka
Marcin Wołowiec – puzon
Bartosz Pernal – puzon
Dawid Khlas – puzon
Paweł Kukuła – fortepian
Bartłomiej Chojnacki – kontrabas
Przemysław Jarosz – perkusja
fot. Sławek Przerwa
Bartosz Pernal Orchestra to zespół osiemnastu znakomitych solistów-instrumentalistów. Pełne inwencji solowe partie improwizowane i szerokie możliwości wykonawcze poszczególnych muzyków mają znaczący wpływ na pełne, wyrafinowane i bogate brzmienie orkiestry. Prowadzony przez Bartosza Pernala zespół wykonuje szeroki repertuar – kompozycje lidera oraz autorskie aranżacje zamawiane przez organizatorów festiwali. Debiutancki koncert orkiestry odbył się w lutym 2016 roku w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu. Od tego czasu zespół prezentował się m.in. na festiwalach: Jazz nad Odrą (52., 53. i 57. edycja), Game Music Festival w 2018 roku i w 2022 roku (Royal Festival Hall w Londynie), Hałda Jazz Festival (2017), RCK PRO Jazz Festival (2019 i 2021). We wrześniu 2021 roku zespół wydał płytę „Salute to Buddy Rich” z udziałem perkusisty Zbigniewa Lewandowskiego i saksofonisty Piotra Barona.
Bartosz Pernal został we wrześniu 2023 roku odznaczony medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej.
Podczas 60. edycji festiwalu Jazz nad Odrą skład orkiestry eksponować będzie solistów – znakomitych muzyków, których twórczość od lat związana jest z wrocławską sceną jazzową. W programie koncertów znajdą się utwory przygotowywane specjalnie na tę okoliczność.
II set
Wrocław Jazz Night:
Zbigniew Lewandowski Quintet
Zbigniew Lewandowski – perkusja
Kenny Carr – gitara
Tomasz Pruchnicki – saksofony
Robert Jarmużek – keyboards
Jakub Olejnik – kontrabas
fot. Sławek Przerwa
16 października 2022 roku w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej, miał miejsce niezwykły koncert „The Music Of My Life”, wieńczący 50-lecie pracy artystycznej wrocławskiego muzyka jazzowego, Zbyszka „Levandka” Lewandowskiego. Tak efektowny i atrakcyjny – również ze względu na znakomitych gości – koncert mógł mieć miejsce jedynie we Wrocławiu. Wychodząc naprzeciw propozycjom miejsc, które chciałyby taki koncert zorganizować, Zbyszek Lewandowski powołał do życia „Edycję Jubileuszową” swojego akustycznego kwintetu. Pierwszy otwierający cykl koncertów jubileuszowych miał miejsce w Studio S2 Polskiego Radia Programu 2 w Warszawie, w cyklu „Jazz.pl”. Z czasem zespół stał się stałą regularnie koncertującą formacją Zbyszka. We wrześniu 2023 roku nagrał w studiu Monochrom w Gniewoszowie, materiał na najnowszą płytę autorską „A New Opening” otwierającą nowy etap muzycznej kariery Zbyszka Lewandowskiego. Na program płyty składają się utwory, które są wspomnieniem prowadzonych przez Zbyszka formacji muzyków, z którymi współpracował i artystów, których podziwiał, napisane przez niego oraz saksofonistę Quintetu – Tomka Pruchnickiego.
fot. mat. prasowe
Zbigniew Lewandowski – muzyk jazzowy, perkusista, kompozytor, aranżer, band leader. Od 50 lat na polskiej scenie muzycznej. Debiutował w zespole jazzu tradycyjnego „Sami Swoi”, później w Big Bandzie Wrocław. W latach 1973-1976 napędzał sekcje rytmiczne wrocławskich super grup, „Spisek Sześciu” (pierwsza nagroda na Jazzie nad Odrą w 1974 roku) oraz „Crash” (pierwsza nagroda na festiwalu jazzowym w San Sebastian 1977 roku). Zakładał i występował w pierwszym składzie super grupy lat 80. „String Connection”. W 1982 roku zadebiutował jako band leader, prezentując swój jazzowy septet, na festiwalu Jazz nad Odrą. Odtąd tworzy własne projekty i zespoły od tria do septetu, a stylistyka zespołów zmienia się wraz z rozwojem artystycznej orientacji leadera (akustyczny i elektryczny mainstream, electric jazz, fusion, salsa). Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt – w tym 12 autorskich. Ma w swoim dorobku wiele godzin muzyki teatralnej i filmowej. W latach 90. tworzy swoje kultowe trio „Three Generations” z Markiem Raduli i Wojtkiem Pilichowskim, a także wspólnie z Wojciechem Karolakiem i Piotrem Baronem „The High Bred Jazz Trio”. Wykładowca warsztatów muzycznych „Blues nad Bobrem” w Bolesławcu, „Jawor Rock” w Jaworznie, „Blues Express” w Zakrzewie, „Hanza Jazz” w Koszalinie, Międzynarodowych Warsztatów Jazzowych w Puławach. Był wykładowcą „Wrocławskiej szkoły jazzu”.
W 2007 roku odznaczony brązowym, a w 2022 srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz medalami „Zasłużony dla Wrocławia” w latach 2008 i 2021.
fot. mat. prasowe
Jakub Olejnik – kontrabasista, gitarzysta basowy, pedagog w Katedrze Muzyki Jazzowej Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wykładowca licznych warsztatów muzycznych w Polsce i za granicą. Inicjator i Dyrektor Artystyczny festiwalu Bas&Beat. Współpracuje m.in.: z Teatrem Muzycznym CAPITOL we Wrocławiu, Teatrem Polskim we Wrocławiu, Narodowym Forum Muzyki. Występował na topowych festiwalach w Polsce: Jazz nad Odrą, Warsaw Summer Jazz Days, Era Jazzu, Jazz Juniors, RCK Pro Jazz w Kołobrzegu, Green Town of Jazz w Zielonej Górze. Festiwale zagraniczne to m.in.: Cologne Jazz Night, Jazz Bez we Lwowie, Jazz Fest Brno, Koskovo Jazz Festiwal, Musica Sacromontana.
fot. mat. prasowe
Robert Jarmużek – pianista, kompozytor i aranżer, od 2005 roku związany z zespołem MICROMUSIC, z którym wydał kilkanaście płyt, z czego: „Tak mi się nie chce” uzyskała status Złotej Płyty, a za „Mikromusic z dolnej półki” zespół dostał nagrodę Fryderyka. Współpracował m.in. z: Mike Russellem, Jorgosem Skoliasem, Piotrem Baronem, Arturem Lesickim, Dorotą Miśkiewicz, Markiem Raduli. Wydał kilka płyt z muzyką autorską. Najnowszy projekt muzyczny Jarmużek/Pakowska zaowocował płytą „Przed skończeniem świata” (z muzyką tradycyjną z regionu Dolnego Śląska w jazzowych aranżacjach).
fot. mat. prasowe
Tomasz Pruchnicki – saksofonista, doktor sztuk muzycznych, wykładowca Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Laureat wielu nagród m.in.: wyróżnienie za interpretację standardu jazzowego (Jazz nad Odrą 2000), nagroda indywidualna festiwalu Jazz Juniors – Kraków 2001, wyróżnienie dla najlepszego solisty Krokus Jazz Festiwal Jelenia Góra 2002. Z Big Bandem Akademii Muzycznej we Wrocławiu – Grand Prix Festiwalu Big Bandów w Nowym Tomyślu (2002/2003) oraz nagroda dla najlepszego instrumentalisty festiwalu 2023. Nagroda specjalna za aranżację (Jazz nad Odrą 2004) we Wrocławiu, Grand Prix w konkursie festiwalu Rura-Live 2005 we Wrocławiu z zespołem Acoustic Jazz Quartet.
fot. mat. prasowe
Kenny Carr – amerykański gitarzysta jazzowy. Jeden z ważniejszych przedstawicieli nowojorskiej sceny jazzowej. Nagrał dziesięć albumów jako band leader, występuje także na albumach Raya Charlesa, z którym współpracował w ostatnich dwóch dekadach funkcjonowania Orkiestry, m.in. „Just Between Us” (1988) i „Ray Charles Live at Montreux 1997”. Współpracował także z orkiestrą Maceo Parkera.
Piotr Baron Quintet
Piotr Baron – saksofon
Eddie Henderson – trąbka
Michał Tokaj – fortepian
Darek Oleszkiewicz – kontrabas
Marvin „Smitty” Smith – perkusja
fot. Magdalena Adamczewska
Piotr Baron to jeden z najważniejszych saksofonistów i liderów polskiej muzyki jazzowej obok Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, Tomasza Szukalskiego czy Zbigniewa Namysłowskiego. Jest instrumentalistą, wykładowcą, publicystą, producentem, kompozytorem i aranżerem, dyrektorem orkiestry, a także głową muzycznej rodziny (Aleksander z Afromental, Adam z Pink Freud i Marysia – studentka wrocławskiej Akademii Muzycznej). Muzyczne drogi Piotra Barona przecięły się z legendarnymi muzykami jazzowymi w Polsce i na świecie, byli to m.in.: Ray Charles, Art Farmer, Wadada Leo Smith, Tomasz Stańko, Billy Harper, David Murray, Kevin Mahogany, Eddie Henderson.
Od ćwierćwiecza pozostaje w ścisłej czołówce ankiety „Jazz Top” magazynu „Jazz Forum”. Podczas 60. edycji festiwalu Jazz Nad Odrą Piotr Baron Quintet wystąpi w swojej międzynarodowej odsłonie, a liderowi towarzyszyć będą Eddie Henderson (trąbka), Michał Tokaj (fortepian), Darek Oleszkiewicz (kontrabas) i Marvin „Smitty” Smith (perkusja).
Piotr Baron debiutował w 1977 roku. A rok później, został wyróżniony na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1980 roku otrzymał kolejną nagrodę na festiwalu. W 1984 roku zdobył Grand Prix na San Sebastian Jazz Aldia w Hiszpanii. Jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
W 1998 roku pełnił funkcję koncertmistrza orkiestry European Broadcasting Union Big Band w Sztokholmie. Brał także udział w projektach z pogranicza jazzu i muzyki poważnej, autorstwa Cezarego Duchnowskiego, czy Jacka Niedzieli-Meiry.
Nagrał ponad 100 płyt, w tym jako lider: „Take One” (1995), „Tango” (1996), „Blue Rain” (1997), „Bogurodzica” (2000), „Reference” (2004), „Salve Regina” (2007), „Sanctus, Sanctus, Sanctus” (2008), „Kaddish” (2011), „Jazz na Hrade” (2012), „Wodecki Jazz” (2019) i „Moniuszko Jazz” (2021). Jest artystą firmowym Cannonball Musical Instruments, Drake Mouthpieces i D’Addario Woodwinds. Odznaczony srebrnym i brązowym medalem Gloria Artis, medalem Zasłużony dla Wrocławia oraz Złotą Odznaką PSJ. Komponował muzykę dla teatrów, m.in. dla Wrocławskiego Teatru Lalek, Narodowego Teatru Starego w Krakowie czy Słupskiego Teatru Dramatycznego. Od 1998 roku pracuje jako nauczyciel i wykładowca, obecnie na Wydziale Jazzu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie. Prowadził również wykłady na uniwersytetach i uczelniach muzycznych w USA, Turcji, Austrii i Polsce. Był gospodarzem autorskich programów w Polskim Radiu Wrocławiu oraz w radioJAZZ.fm. Jest także recenzentem, publicystą oraz autorem kilkunastu publikacji naukowych. Od 2018 roku pełni funkcję dyrektora Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus.
Eddie Henderson – pierwszych lekcji trąbki temu wybitnemu muzykowi udzielał Louis Armstrong, przyjaciel rodziców Eddiego. Jego ojciec był śpiewakiem w zespole Charioteers, a matka tancerką w Cotton Clubie. Artysta studiował w Konserwatorium Muzycznym w San Francisco. Jest pierwszym Afroamerykaninem, który rywalizował o mistrzostwo USA w łyżwiarstwie figurowym. Ukończył także studia medyczne. Współpracował z artystami, takimi jak: Herbie Hancock, Pharoah Sanders, Art Blakey, Elvin Jones, Johnny Griffin, Slide Hampton, McCoy Tyner, Benny Golson, Max Roach, Jackie McClean, Dexter Gordon, Roy Haynes i Joe Henderson. Wystąpił na płycie „Reference” Piotra Barona.
Marvin „Smitty” Smith współpracował z Johnem Hicksem, Bobbym Watsonem, Slide’em Hamptonem, Archie Sheppem, a następnie z kwintetem Franka Wessa i Franka Fostera. Brał udział w sesjach z Hamiettem Bluiettem, Kevinem Eubanksem i Davidem Murrayem, a także grał z Rayem Brownem, Dave’em Hollandem, Ronem Carterem, Hankiem Jonesem i Jazztetem, Sonnym Rollinsem. Smith zadebiutował jako lider, nagrywając swoją płytę w 1987 roku. Jest także znany jako muzyk koncertowy Stinga oraz jako perkusista w programie „The Tonight Show with Jay Leno”. Jego doświadczenie z europejskim środowiskiem jazzowym obejmuje współpracę z Piotrem Baronem, z którym nagrał płytę „Salve Regina”.
Darek Oleszkiewicz to wybitny kontrabasista, którego talent został dostrzeżony przez Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego podczas festiwalu Jazz Juniors w Krakowie w 1983 roku. W 1988 roku Darek wyjechał do Los Angeles, aby doskonalić swoje umiejętności muzyczne. Rok później otrzymał stypendium od California Institute of the Arts i rozpoczął studia u Charliego Hadena. Po ukończeniu studiów w 1992 roku przejął stanowisko pedagogiczne po swoim mentorze w tejże instytucji, gdzie obecnie prowadzi zespoły jazzowe i uczy gry na kontrabasie. Współpracował między innymi z takimi artystami, jak: Brad Mehldau, Billy Higgins, Pat Metheny, Joe Lovano, Eddie Henderson, Charles Lloyd, John Abercrombie, Bennie Maupin, Lee Konitz, Peter Erskine, Alan Pasqua, Art Farmer, Alice Coltrane, Ravi Coltrane, James Newton, Geri Allen, Billy Hart, Kevin Hays, Munyungo Jackon, Steve Hass, Toshiko Akiyoshi, Marian McPartland, Tom Harrell, Larry Goldings, Bill Stewart, Chris Potter, Kei Akagi, Billy Childs, Bob Sheppard, Joe LaBarbera, Teri Lynn Carrington, Buddy De Franco i Terry Gibbs.
