Yarosh Organ Trio feat. Dominik Wania | Kenny Barron Solo Piano

29 kwietnia, 2023 19:00
Impart Centrum
ul. Piłsudskiego 19

Cena biletów: 120 PLN

 

19:00 Yarosh Organ Trio feat. Dominik Wania

Przemysław Jarosz – perkusja

Tomasz Pruchnicki – saksofony

Kajetan Galas – organy Hammonda

Dominik Wania – fortepian

fot. Tomasz Kowalczuk

Trio perkusisty Przemysława Jarosza, który do współpracy zaprosił Tomasza Pruchnickiego (saksofon) oraz Kajetana Galasa (organy Hammonda) prezentuje nową muzykę. Najnowsza aktywność zespołu to współpraca z wybitnym pianistą Dominikiem Wanią, która zaowocowała nagraniem nowego albumu. Nowy repertuar Yarosh Organ Trio stanowi zbiór ośmiu kompozycji, których centrum jest tryptyk „Progressive Synthesis”. Trzy skontrastowane części są swobodną dyskusją na temat przedstawiony w pierwszych sekundach pierwszej z nich. Partia fortepianu realizowana przez Dominika Wanię stanowi zupełnie integralną część tria co pozwala zachować zespołowi charakterystyczne dla siebie brzmienie, nad którym pracuje już kilka lat. Swobodne improwizacje, luźne formy utworów i pełen wachlarz barw i odcieni to tylko niektóre z cech nowego repertuaru zespołu.

Dominik Wania – dwukrotny laureat Fryderyka w 2014 roku (Muzyka Jazzowa – album roku) oraz Muzyka jazzowa – debiut roku). Studiował m.in. na wydziale jazzowym New England Conservatory w Bostonie. Występował z wieloma wybitnymi postaciami muzyki jazzowej, jak np. Tomasz Stańko, Leszek Możdżer czy Marcus Miller. Od kilku już lat, Dominik Wania nagrywa kolejne albumy dla wytwórni ECM Records, zarówno jako członek kwartetu Macieja Obary oraz solowo – jesienią 2020 r. ukazał się album „Lonely Shadows”.

 

Kenny Barron Solo Piano

fot. Fran Kaufmann

Niezrównana zdolność Kenny’ego Barrona do hipnotyzowania publiczności swoją niezwykle subtelną grą, wrażliwymi melodiami i porywającymi rytmami zainspirowała „Los Angles Times” do nazwania go „jednym z najlepszych pianistów jazzowych na świecie”, a tygodnik „Jazz Weekly” określił go mianem „najbardziej lirycznego pianisty naszych czasów”.

Filadelfia to miasto, w którym urodziło się wielu wspaniałych muzyków, w tym jeden z niekwestionowanych mistrzów jazzowego fortepianu – Kenny Barron. Kenny urodził się w 1943 roku i już jako nastolatek zaczął grać wraz z orkiestrą Mela Melvina. W tej lokalnej formacji występował również brat Barrona – Bill, nieżyjący już saksofonista tenorowy.

Do 1959 roku Kenny współpracował z perkusistą Philly Joe Jonesem uczęszczając jeszcze do szkoły średniej. W wieku 19 lat Kenny przeniósł się do Nowego Jorku i pracował jako wolny strzelec z Royem Haynesem, Lee Morganem i Jamesem Moodym – ten ostatni zaprosił go do współpracy po usłyszeniu jego gry w klubie Five Spot. Dzięki poleceniu Moody’ego Dizzy Gillespie zaprosił Barrona do współpracy w 1962 roku, nie słuchając nawet jego gry. To właśnie w jego zespole Kenny docenił latynoskie i karaibskie rytmy. Po pięciu latach pracy z Dizzym, Barron występował z wieloma popularnymi muzykami, takimi jak Freddie Hubbard, Stanley Turrentine, Milt Jackson czy Buddy Rich. Na początku lat siedemdziesiątych Kenny nawiązał współpracę z Yusefem Lateefem, którego uważa za jednego z najważniejszych muzyków mających wpływ na jego sztukę improwizacji. Barron, zachęcony przez Lateefa do podjęcia nauki na uczelni wyższej, pogodził koncertowanie ze studiami i uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie muzyki na Empire State College, a 1973 roku dołączył do grona wykładowców Rutgers University jako profesor muzyki.  Pełnił tę funkcję do 2000 roku, kształcąc wiele współczesnych młodych talentów, w tym Davida Sancheza, Terence’a Blancharda i Reginę Bell. W 1974 roku Kenny Barron wydał nakładem wytwórni Muse swój pierwszy album zatytułowany Sunset to Dawn. Było to jego pierwsze wydawnictwo w roli lidera i frontmana – obecnie jest ich już ponad 40, a ich liczba stale rośnie.

Po zakończeniu współpracy z Ronem Carterem pod koniec lat siedemdziesiątych Kenny utworzył trio z Busterem Williamsem i Benem Rileyem. Współpracował wtedy również z muzykami takimi jak Eddie „Lockjaw” Davis, Eddie Harris, Sonny Stitt czy Harry „Sweets” Edison. W latach osiemdziesiątych Barron współpracował z wielkim saksofonistą tenorowym Stanem Getzem, koncertując z jego kwartetem i nagrywając kilka legendarnych albumów, w tym „Anniversary”, „Serenity” i nominowany do nagrody Grammy „People Time”. W tym samym czasie współtworzył kwartet Sphere, wraz z Busterem Williamsem, Benem Rileyem i Charliem Rouse’em. Zespół skupił się na muzyce Theloniousa Monka i oryginalnych kompozycjach inspirowanych jego twórczością. Wspólnie muzycy nagrali kilka znakomitych wydawnictw dla wytwórni Polygram, w tym „Four For All” oraz „Bird Songs”. Po śmierci Charliego Rouse’a zespół zawiesił działalność na 15 lat, by ponownie powrócić, zastępując Rouse’a saksofonistą altowym Garym Bartzem. W nowym składzie zespół zadebiutował albumem wydanym nakładem wytwórni Verve Records w 1998 roku.

Nagrania Kenny’ego Barrona dla wytwórni Verve zaowocowały dziewięcioma nominacjami do nagrody Grammy. Pierwszą z nich otrzymał w 1992 roku za „People Time” w znakomitym duecie ze Stanem Getzem, następnie za „Sambao” inspirowanym brazylijskimi rytmami, a także za „Freefall” w 2002 roku. Inne nominacje do Grammy otrzymały „Spirit Song”, „Night and the City” w duecie z Charliem Hadenem oraz „Wanton Spirit” – współpraca trio z Royem Haynesem i Hadenem. Należy podkreślić, że każde z tych trzech nagrań otrzymało podwójną nominację do nagrody Grammy – za album i występ solowy. Na płycie „Canta Brasil” (wydanej nakładem Universal France) Barron połączył siły z Trio de Paz tworząc kompozycję opartą na oryginalnym brazylijskim jazzie, zdobywając uznanie krytyków i miejsce w rankingu Top Ten CDs of 2003 czasopisma „JazzIz Magazine”. Wydane w 2004 roku nagranie Images (Universal France) było zainspirowane suitą zamówioną pierwotnie przez The Wharton Center na Michigan State University i zostało zrealizowane z udziałem wielokrotnie nominowanego do nagrody Grammy wibrafonisty Stefona Harrisa. Długo oczekiwana przez fanów tria kontynuacja z udziałem Raya Drummonda i Bena Rileya, „The Perfect Set”, „Live At Bradley’s”, „Part Two” (Universal France/Sunnyside), ukazała się na półkach w październiku 2005 roku.

Wiosną 2008 roku Barron wydał swoje pierwsze od czterech lat nagranie studyjne „The Traveler” (Universal France), które jest odurzającą mieszanką ulubionych melodii Barrona z nowymi tekstami i kompozycjami. Po raz pierwszy do pianisty dołączyli wokaliści: Grady Tate, który tymczasowo odłożył swoje pałeczki, zdobywczyni nagrody Tony Ann Hampton Calloway oraz młoda Gretchen Parlato, zwyciężczyni Thelonious Monk International Competition for Jazz.

W 2010 roku ukazał się album „Minor Blues” wytwórni płytowej Venus records nagrany w trio z George’em Mrazem i Benem Riley’em. Album „Kenny Barron & the Brazilian Knights”, powstały we współpracy z muzykami z Brazylii, został wydany przez wytwórnię Universal w 2013 roku.

Po kilku muzycznych spotkaniach z basistą Dave’em Hollandem, obaj wirtuozowie zdecydowali się na współpracę w duecie. Jej efektem był wydany w 2014 roku przez wytwórnię Impulse/Universal Records album „The Art of Conversation”, a następnie trzy pełne sukcesów trasy koncertowe po Europie.

W czerwcu 2015 roku, pod okiem Jean-Philippe’a Allarda, Barron ściągnął współpracujących z nim w trio od wielu (ponad dziesięciu!) lat kolegów – basistę Kiyoshi Kitagawę i perkusistę Johnathana Blake’a – na dwudniową sesję nagraniową w Nowym Jorku, której efektem była nowa płyta „The Book of Intuition” wydana przez wytwórnię Impulse! Records w marcu 2016 roku.

Kenny nagrał „Concentric Circles” w 2018 roku. Była to pierwsza od wielu lat sesja w kwintecie z udziałem jego stałej sekcji rytmicznej oraz saksofonistki tenorowej Dayny Stephens oraz trębacza Mike’a Rodrigueza. Płyta została uznana za arcydzieło zarówno przez krytyków, jak i fanów. Zdobyła również nagrodę Francuskiej Akademii Jazzu dla najlepszego albumu w roku 2018.

W roku 2019 szwajcarski producent Jacques Muyal wydał „The Art of the Piano Duo” – kompilację nagrań na żywo z koncertów Kenny’ego i jego przedwcześnie zmarłego starego przyjaciela Mulgrew Millera pochodzących z początku lat 2000.

Drugie nagranie z Dave’em Hollandem, tym razem jako trio z udziałem Johnathana Blake’a, miało miejsce w 2020 roku i zaowocowało albumem „Without Deception” wydanym w czasie pandemii i okrzykniętym nowym arcydziełem tych dwóch laureatów nagrody NEA Jazz Masters.

Nowy solowy album fortepianowy Barrona „The Source”, ukazał się w styczniu 2023 roku.

Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmian w programie.