18:00 Gala wręczenia nagród w konkursie na Indywidualność Jazzową 2022
19:00 Ricky Ford Trio feat. Steve McCraven & Michał Barański
fot. mat. prasowe
Ricky Ford – saksofon tenorowy
Michał Barański – kontrabas
Stephen McCraven – perkusja
Legendarny saksofonista z Bostonu, Ricky Ford, który pod koniec lat 70-tych XX wieku grał z Orkiestrą Duke’a Ellingtona i mistrzem Charlesem Mingusem, nadal odznacza się niesamowitą werwą, a jego muzyka brzmi majestatycznie. Swój unikalny styl, inwencję i muzykalność prezentuje w bogatej i eklektycznej dyskografii z udziałem Roya Hargove’a, Abdullaha Ibrahima, Jimmy’ego Cobba, McCoy’a Tynera, Sonny’ego Stitta, Reda Rodneya, Richarda Davisa, Jaki’ego Byarda. Ricky Ford zawsze zaskakuje swoją niespożytą energią. Gigant saksofonu, którego trzeba zobaczyć na żywo!
Stephen „Steve” McCraven zaczął uczyć się gry na perkusji w wieku ośmiu lat, grając w szkolnych zespołach. Jako czternastolatek został przyjęty do TC Grand Ensemble w Cheshire pod kierunkiem Sonny’ego Costanzo. Studiował na akademii muzycznej Berklee College of Music razem z Alanem Dawsonem i Josephem Huntem oraz na Uniwersytecie w Massachusetts z Maxem Roachem. W 1977 roku odbył tournée po Europie z Marionem Brownem i wystąpił na jego płycie La Placita. W 1978 roku wyemigrował do Paryża, gdzie brał lekcje u Philly’ego Joe Jonesa, Kenny’ego Clarke’a i Olivera Johnsona.
fot. mat. prasowe
McCraven od 30 lat jest członkiem kwartetu Archiego Sheppa, a także regularnie grywa z Davidem Murray’em i Piotrem Wojtasikiem. Grał również z Malem Waldronem, Haroldem Ashbym, Freddiem Hubbardem, Hankiem Crawfordem, Charlesem Tolliverem, Davidem Fatheadem Newmanem, Sugar Blue, Horacem Parlanem, Michaelem Gregorym, Jamesem Moodym, Pee Wee Ellisem, Bennym Golsonem, Éricem Le Lannem, Michelem Graillierem i Jalalem Mansurem Nuriddinem (The Last Poets). Jako lider własnych zespołów, wydał dziesięć płyt. Można go również usłyszeć na płytach Yusefa Lateefa, Jemeela Moondoca, Sonny’ego Graya, Kirsti Alho, Calvina Newborna, Kali’ego Z. Fasteau i Toma McClunga.
McCraven prowadził liczne warsztaty mistrzowskie i uczył w kilku szkołach muzycznych we Francji i w USA. Jest ojcem perkusisty Makayi McCravena.
Michał Barański – urodzony w 1984 roku w rodzinie z muzycznymi tradycjami. Już jako trzynastolatek został zauważony na warsztatach jazzowych przez amerykańskiego klarnecistę Brada Terry. Wraz z pianistą Mateuszem Kołakowskim i perkusistą Tomaszem Torresem wszedł w skład kwartetu Terry’ego, wielokrotnie koncertując w USA i zdobywając szlify u źródeł jazzu. Koncertował w słynnym klubie Knitting Factory w Nowym Jorku, Jazz Bakery w Los Angeles, Berklee Performance Center w Bostonie, Vail Jazz Festival w stanie Colorado, Portland Jazz Festival .Bardzo szybko, gdyż już w trakcie studiów rozpoczął współpracę jako sideman z wieloma wybitnymi artystami polskiej i światowej sceny, takimi jak: Bennie Maupin, Dayna Stephens, Nigel Kennedy, Dan Tepfer, David Doruzka, Joel Holmes, Timucin Sahin, Vladislav Sendecki, Derrick McKenzie, Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Marcin Wasilewski, Michał Urbaniak, Aga Zaryan, Kayah, Piotr Wojtasik, Bernard Maseli, Jarosław Śmietana, Piotr Wylezol, Michał Tokaj, Artur Dutkiewicz, Urszula Dudziak, Kuba Badach, Piotr Baron, Ewa Bem, Mieczysław Szcześniak, Dorota Miśkiewicz, Marek Napiórkowski, Adam Bałdych, Andrzej Olejniczak, Anna Serafińska.W 2014 roku został nominowany do nagrody Fryderyka w kategorii Artysta Roku Jazz. W latach 2008,2013,2014,2019 został wybrany przez czytelników Jazz Forum najlepszym kontrabasistą roku. Jest doktorem adiunktem na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie kontrabasu i gitary basowej.
21:00 Piotr Wojtasik Quintet feat. Anna Maria Jopek
fot. Katarzyna Stańczyk
Anna Maria Jopek – wokal
Piotr Wojtasik – trąbka
Marcin Kaletka – saksofon
Michał Tokaj – fortepian
Robert Kubiszyn – kontrabas
Kazimierz Jonkisz – perkusja
„Po jednej stronie jest grupa wykonawców, którzy tworzą to, co czują i następnie prezentują to publiczności. Z drugiej strony są artyści, którzy wychodzą na scenę, aby zagrać publiczności to, co chce usłyszeć. My jesteśmy w tej pierwszej grupie.” – Piotr Wojtasik.
Współpraca Anny Marii Jopek oraz Piotra Wojtasika rozpoczęła się w 2019 roku podczas wspólnego koncertu w ramach Wodecki Twist Festival w Krakowie. Piotr Wojtasik, na zaproszenie Kasi Wodeckiej-Stubbs, stworzył aranże do piosenek Zbyszka Wodeckiego. W 2020 roku Anna Maria Jopek zaprosiła Piotra Wojtasika do projektu „Przestworza”, nad którym Piotr objął kierownictwo muzyczne. Ta niezwykła muzyczna współpraca nadal trwa i ciągle się rozwija. Tym razem Anna Maria Jopek będzie gościem specjalnym Piotra Wojtasika.
Na scenie, oprócz liderów, pojawią się znakomici polscy jazzmani tworzący skład zespołu Piotr Wojtasik Quintet: Marcin Kaletka (saksofon), Michał Tokaj (fortepian), Robert Kubiszyn (kontrabas) oraz legendarny perkusista – Kazimierz Jonkisz. Podczas koncertu usłyszymy dwie piosenki Zbigniewa Wodeckiego w niezwykłych aranżacjach Piotra Wojtasika: „Zacznij od Bacha” oraz „Rzuć to wszystko co złe”, utwory z płyty „To Whom it May Concern” w zupełnie nowej odsłonie, utwory z programu „Przestworza”, a także kilka muzycznych niespodzianek.
Anna Maria Jopek – urodzona 14 grudnia 1970 roku w Warszawie. Jako dziecko solistów zespołu Mazowsze dorastała w świecie sztuki. Jej artystyczny i zarazem ludowy charakter odcisnął znaczące piętno na wrażliwości artystycznej wokalistki. W tej estetyce w znacznym zakresie porusza się do dziś. Stylistyczne ramy działalności Anny Marii Jopek tworzą trzy obszary muzycznych doświadczeń: wyniesione z domu zamiłowanie do folkloru, klasyczne wykształcenie muzyczne (absolwentka klasy fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina) i miłość do jazzu. Te trzy płaszczyzny występujące w twórczości Anny Marii Jopek w różnych proporcjach, utrzymują Jej twórczość w szerokim spektrum stylistycznym, od (zwłaszcza we wczesnym okresie) utworów w konwencji modern popu, przez oryginalne własne kompozycje stylistycznie autonomiczne, po tę część twórczości którą często określa się dziś jako „contemporary eclectic jazz”. Wspólną cechą wszystkich jej działań artystycznych jest niezwykła dbałość o poziom. Zarówno w warstwie koncepcyjnej, wykonawczo-interpretacyjnej, jak i produkcyjnej. Ten właśnie poziom profesjonalizmu, najwyższy walor artystyczny i nieustanny rozwój doprowadziły do tego, że dziś Anna Maria Jopek ma na swoim koncie (prócz większości najistotniejszych polskich wykonawców) współpracę z takimi gigantami światowego jazzu, jak: Pat Metheny, Branford Marsalis, Gonzalo Rubalcaba, Makoto Ozone czy Richard Bona. Każdy koncert Anny Marii Jopek, którego można być świadkiem, jest małym wycinkiem drogi Jej rozwoju, którą nieustannie podąża.
fot. Katarzyna Stańczyk
Piotr Wojtasik – wirtuoz trąbki, znakomity improwizator i kompozytor, od przeszło 30 lat przemawia własnym, niepowtarzalnym, muzycznym językiem. Nagrywał i koncertował w większości krajów Europy, w Maroku, Izraelu, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Indiach. W latach 80. i 90. reprezentował nurt nowoczesnego bop’u, który obecnie przyjął formę bardziej indywidualną, opartą w części na jazzie modalnym z niewielkimi elementami free i muzyki etnicznej. Stale współpracuje z takimi muzykami jak: John Betsch, Joris Teepe, Viktor Tóth, Steven McCraven, Nicolas Simion, Michał Barański, Michał Miśkiewicz, Michał Tokaj. Od lat zapraszany jest do współpracy przez legendarnego saksofonistę Billy’ego Harpera. Brał udział w licznych projektach specjalnych z udziałem gigantów światowego jazzu, takich jak: Kenny Garrett, Joe Lovano czy Archie Shepp. Równocześnie występował jako sideman w innych zespołach, w skład których wchodzili muzycy takiej rangi, jak: Victor Lewis, George Cables, Kirk Lightsey czy Joe LaBarbera. Jest jednym z niewielu polskich muzyków, którzy są cyklicznie zapraszani do międzynarodowych projektów, takich jak: Michel Donato Quintet czy European Jazz Ensemble. Gościnnie wziął udział w nagraniu ponad kilkudziesięciu albumów. Na swoim koncie ma 12 autorskich płyt, które zdobyły wysokie uznanie wśród krytyków i melomanów. Albumy „Circle” oraz „Hope” otrzymały prestiżową nagrodę polskiej branży muzycznej – Fryderyka. Pozostałe, w większości, były do niej nominowane. Sam Wojtasik otrzymał dwa Fryderyki w 2008 roku w kategorii Muzyk Jazzowy Roku oraz jako autor Najlepszej Jazzowej Płyty Roku, właśnie za album „Circle”. Wielokrotnie zwyciężał w rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum.