Gala wręczenia nagród w konkursie na Indywidualność Jazzową 2023 im. Wojtka Siwka | Bernard Maseli – MaBaSo | Peter Erskine Quartet feat. George Garzone

26 kwietnia, 2023 18:00
Impart Centrum
ul. Piłsudskiego 19

Cena biletów: 120 PLN

 

18:00 Gala wręczenia nagród w konkursie na Indywidualność Jazzową 2023 im. Wojtka Siwka

 

19:00 Bernard Maseli – MaBaSo

Bernard Maseli – Mallet Kat, kalimba

Michał Barański – kontrabas elektryczny

Daniel Šoltis – perkusja

fot. Waldemar Burcek

Bernard Maseli karierę rozpoczął  w 1985 r. wraz z zespołem Walk Away na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, gdzie zdobył główną nagrodę solistyczną, a zespół pierwsze miejsce w swojej kategorii. Wraz z zespołem nagrał jedenaście płyt długogrających i brał udział we wszystkich największych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą (czterokrotnie festiwal Jazz Jamboree w Warszawie, Jak-Jazz w Indonezji, wielkie trasy koncertowe wraz z Urszulą Dudziak, wspólna trasa koncertowa z legendarnym trębaczem Milesem Davisem jako support).

W latach 1985-87 współpracował z zespołem Young Power, z którym nagrał dwie płyty. W 1992 roku wraz z pianistą Zbigniewem Jakubkiem zakłada duet pod nazwą Back In (dwie płyty). Od 1995 roku rozpoczyna trwająca do dziś współpracę ze znakomitym basistą Krzysztofem Ścierańskim (początkowo jako trio MUSIC PAINTERS wraz z perkusjonalistą Jose Torresem, ostatnio jako duet Big 2). Od kilku lat zajmuje się również produkcją muzyczną. Jako producent zaistniał płytami „Tylko Chopin” dla Lory Szafran, płytą „Melodies” Anny Serafińskiej, płytą „Colors” zespołu Colors oraz wszystkimi albumami formacji The Globetrotters. Od 26 lat zajmuje pierwsze miejsce w kategorii wibrafon, w ankiecie Jazz Top miesięcznika „Jazz Forum” oraz wysokie miejsca jako kompozytor i aranżer. Od 28 lat jest wykładowcą na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, Katowickiej Akademii Muzycznej, gdzie m.in.prowadzi utworzoną  prze siebie pierwszą w kraju klasę wibrafonu jazzowego. W  roku 2017 uzyskał tytuł Profesora Zwyczajnego.

W 1999 roku wraz z saksofonistą Jerzym Główczewskim i wokalistą Kubą Badachem, utworzył pierwszy swój projekt autorski pod nazwą The Globetrotters. Zespół w krótkim czasie zdobył dużą popularność wśród fanów, czego wyrazem są cztery płyty oraz blisko 500! zagranych koncertów i współpraca z gwiazdą instrumentów perkusyjnych Nippy Noya (Indonezja).Od 2006r wraz z Krzysztofem Ścierańskim, Markiem Raduli oraz Paulem Vertico jest członkiem formacji Colors. W 2004 roku nawiązuje współpracę z wyśmienitym kompozytorem Zbigniewem Preisnerem który w 2007 roku zaprasza go do nagrania płyty „Silence, Night and Dreams”. W 2009 roku rozpoczyna swój nowatorski solowy projekt pod nazwa Diary, w którym w maksymalnym stopniu eksploruje możliwości współczesnej elektroniki. W 2011 roku jako jeden z nielicznych polskich muzyków jazzowych otrzymuje zaproszenie do współpracy z amerykańskim kwartetem pod wodzą gitarzysty Deana Browna (Dean Brown, Marvin „Smitty” Smith, Hadrien Feraud, Bernard Maseli) i odbywa entuzjastycznie przyjęte tournee (Europa, Japonia) oraz nagrywa płytę Browna „Unfinshed Business” oraz „Rolajafufu”.Współpraca ta trwa do dnia dzisiejszego.

Od 2013 roku prowadzi kolejną swoją formację autorską MaBaSo wraz z basistą Michałem Barańskim i perkusistą Danielem Soltisem. Zespół ten ma już na swym koncie dwie płyty koncertowe. W 2021 roku nakładem firmy Warner Brothers wydał w ekskluzywnej serii „Polish Jazz Masters” swoją płytę autorską „Drifter”. Płyta została nagrana w gwiazdorskiej, międzynarodowej obsadzie i uzyskała znakomite recenzje oraz ogromne zainteresowanie publiczności wywodzącej się nie tylko z kręgów muzyki jazzowej.

Bernard Maseli współpracował między innymi z takimi muzykami jak: Urszula Dudziak, Michał Urbaniak, Mino Cinelu, Nippy Noya, Bill Bruford, Dean Brown, Mike Stern, Frank Gambale, David Fiuczyński, Eric Marienthal, Bob Malac, Bill Evans, Matthew Garrison, Manou Gallo, Paco Sery, Dave Samuels, Victor Mendoza, Marvin „Smitty” Smith, Hadrien Feraud, Linley Marthe, Gary Husband, Ewa Bem, Lora Szafran, Anna Maria Jopek, Grzegorz Skawiński, Mieczysław Szcześniak i wielu innych. Jest autorem wielu kompozycji i aranżacji (również produkcje radiowe) i nagrał około sto płyt.

Daniel Šoltis

Dano Šoltis to współczesny słowacki perkusista, mieszkający w czeskiej Pradze, z szerokim i złożonym spojrzeniem na muzykę. Niezwykle elastyczny, wrażliwy muzyk, dysponujący oszałamiającą techniką wykonawczą, który równie dobrze czuje się na dużych scenach z poprockowymi zespołami, jak i na scenie klubowej. W swoim projekcie Drum Song występuje również solo. Jego główne obecnie projekty to autorski Vertigo, wielokrotnie nagradzany zespół współczesnej praskiej sceny jazzowej, 123- kultowe czeskie trio oraz MaBaSo, zespół prowadzony przez wibrafonistę Bernarda Maseli. Jest również wykładowcą w Konserwatorium Jazzowym Jarosalva Ježka w Pradze, gdzie prowadzi zajęcia indywidualne zestawu perkusyjnego oraz zajęcia zbiorowe z historii perkusji. Okazjonalnie prowadzi mistrzowskie kursy perkusyjne w Polsce, Czechach i na Słowacji. Współpracował m.in. z takimi artystami jak Arturo Sandoval (USA/Cuba), Lizz Wright (USA), Kurt Elling (USA), Erik Truffaz (FRA), Brian Charette (USA) czy Vince Mendoza (USA) .

Michał Barański

Już jako trzynastolatek został zauważony na warsztatach jazzowych przez amerykańskiego klarnecistę Brada Terry. Wraz z pianistą Mateuszem Kołakowskim i perkusistą Tomaszem Torresem wszedł w skład kwartetu Terry’ego, wielokrotnie koncertując w USA. Swoją edukację muzyczną kontynuował na Wydziale Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie prof. Jacka Niedzieli.  Bardzo szybko, gdyż już w trakcie studiów rozpoczął współpracę jako sideman z wieloma wybitnymi artystami polskiej i światowej sceny takimi jak: Bennie Maupin, Nigel Kennedy, Dan Tepfer, David Doruzka, Vladislav Sendecki, Derrick McKenzie, Atma Anur, Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Marcin Wasilewski, Michał Urbaniak, Aga Zaryan, Kayah, Piotr Wojtasik, Bernard Maseli, Jarosław Śmietana, Piotr Wyleżoł, Michał Tokaj, Artur Dutkiewicz, Urszula Dudziak, Kuba Badach, Ania Szarmach, Ewa Bem, Mieczysław Szcześniak, Dorota Miśkiewicz, Marek Napiórkowski, Adam Bałdych, Andrzej Olejniczak,  Anna Serafińska, Jose Torres, Grzech Piotrowski, Piotr Baron, Mate.O, zespoły Afromental, Walk Away, New Life M, TGD i wiele innych. W 2014 roku został nominowany do nagrody Akademii Fonograficznej Fryderyk w kategorii Artysta Roku Jazz. W latach 2008, 2013 i 2014 został wybrany przez czytelników „Jazz Forum” najlepszym kontrabasistą roku. Od października 2012 jest asystentem na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w Instytucie Jazzu w klasie kontrabasu i gitary basowej.

Peter Erskine Quartet feat. George Garzone

Peter Erskine – perkusja

George Garzone – saksofon tenorowy

Alan Pasqua – fortepian

Darek Oleszkiewicz – kontrabas

fot. mat. prasowe

Trudno znaleźć coś lepszego niż brzmienie czterech prawdziwych mistrzów jazzu porozumiewających się doskonale rozwiniętym wspólnym językiem wypracowanym w oparciu o wiele lat wspólnych doświadczeń oraz niewyczerpanej miłości do muzyki. Efektem jest  „3 Nights in L.A.” — ostatnie wydawnictwo perkusisty Petera Erskine’a opublikowane nakładem wytwórni Fuzzy Music.

W styczniu 2019 roku Erskine stanął na scenie w wyjątkowym nowym klubie jazzowym w Los Angeles Sam First. Towarzyszyli mu pianista Alan Pasqua i basista Darek Oleszkiewicz– jego współpracownicy z  Thornton School of Music przy Uniwersytecie Kalifornii Południowej. Dołączył do nich prawdziwy maestro saksofonu tenorowego George Garzone, który przyjechał do miasta, aby poprowadzić kurs mistrzowski. Muzyk postanowił, że dotrzyma swoim kolegom towarzystwa w czasie nocnych występów i zagrał z nimi łącznie sześć koncertów – dwa koncerty na noc przez trzy kolejne noce. Jak pisał wówczas George Harris na portalu  JazzWeekly.com – rezultaty były warte oczekiwania. „Garzone i spółka zręcznie wymieszali nowoczesność z tradycją, dodając szczyptę dociekliwości. Ich brzmienie było świeże niczym powietrze na zewnątrz po deszczu”.

Jak wspomina Erskine: „Od pierwszych nut wiedziałem, że te trzy wspólne noce przejdą do historii. Pierwszy raz zagrałem z George’em w 1998 roku i nie mogłem uwierzyć własnym uszom… Ale nie mogłem też uwierzyć swoim dłoniom. Jego gra sprawiła, że natychmiast stałem się lepszym muzykiem. Doświadczyłem tego wielokrotnie, zarówno z zespołem Mike’a Mainieriego przy  „American Diary”, jak i podczas jednego z naszych koncertów Steps Ahead, czy nawet z Yellowjackets, kiedy obaj koncertowaliśmy w głównym składzie. Garzone jest prawdziwym magikiem, który gra lepiej niż dowolny artysta, którego znam”.

Jak dodaje muzyk, „basista Oles również prezentuje swing na najwyższym poziomie. Poznaliśmy się przed laty, gdy studiował z Charlie’em Hadenem w Cal Arts. Z czasem stał się najważniejszym  współczesnym basistą w Los Angeles – perfekcyjny słuch i idealny rytm sprawiają, że gra na perkusji staje się prawdziwą przyjemnością”. Pasqua i Erskine poznali się w 1971 roku i – jak twierdzi artysta – „od tamtej pory jesteśmy muzycznymi braćmi”. „Od kilku lat razem bawimy się podejściem opartym na zasadzie mniej znaczy więcej – Pasqua jest jednym z nielicznych pianistów dwuręcznych, który chętnie gra solówki jedną ręką, by muzyka sprawiała wrażenie otwartej i przystępnej. Jego gra polega na tym, że nie gra. Wiem, że to brzmi jak coś, co powiedziałby Yoda, ale tak jest naprawdę”.

Erskine, Pasqua i Oles wcześniej realizowali swoją muzyczną wizję w ramach  „The Interlochen Concert”, „My New Old Friend” i (z Bobem Mintzerem) „Standards 2: Movie Music” – drugiej części albumu  „Standards” z 2007 roku, na którym również występuje Pasqua z nieżyjącym już basistą Dave’em Carpenterem. Wspólnie z Carpenterem, Erskine i Pasqua zrealizowali „Badlands” oraz „Live at Rocco”. Oles, ponadto, zagrał z Pasquą na wydanym w 2017 roku przez pianistę albumie „Northern Lights”.

Wszystkie te różnorodne doświadczenia są widoczne w energii i spontaniczności wydawnictwa  „3 Nights in L.A.”, który bez problemu łączy standardy będące częścią DNA każdego z muzyków. Nawet oryginalne utwory charakteryzują się idealną równowagą między brakiem sztywnych granic i dopracowaniem kompozycji, przyciągając uwagę do wszystkich szczegółów i ozdobników. „Twelve” Erskine’a to utwór z wydanej w 1999 roku płyty „Juni”, ostatniej z czterech niezapomnianych płyt, które nagrał dla wytwórni ECM z pianistą Johnem Taylorem i basistą Palle Danielssonem. Utwór jest kontrafakturą „Easy to Love” Cole’a Portera, a zarazem doskonałym przykładem praktyki kwartetu polegającej na rozciąganiu standardowej harmonii przy jednoczesnym wolnym swingowaniu. Pasqua stworzył „Agrodolce” – temat w tonacji molowej w tempie 3/4, który po raz pierwszy został nagrany na „Northern Lights” jako utwór na trio. Tym razem kompozytor stawia na rubato – następnie pojawia się muzyka Garzone’a, która wpisuje się unisono w kaskadową linię melodyczną.

Peter Erskine, jeden z najbardziej utalentowanych i szanowanych perkusistów współczesnego świata jazzu. W 1978 roku dołączył do legendarnej grupy fusion Weather Report z polecenia Jaco Pastoriusa. Od 1982 roku nagrywa jako frontman, występując na legendarnych albumach stworzonych we współpracy z zespołami i muzykami takimi jak Steps Ahead, John Abercrombie, Kenny Wheeler, Mark Johnson, Don Grolnick i wieloma innymi. Alan Pasqua, oprócz akustycznego jazzu, pokazał swój kunszt klawiszowy współpracując z Allanem Holdsworthem w ramach New Tony Williams Lifetime w połowie lat 70. oraz nawiązując współpracę z legendarnym gitarzystą w celu nagrania podwójnego koncertowego albumu „Blues for Tony” w 2010 roku. Alan ma na swoim koncie wiele znakomitych albumów, w tym kilka wspaniałych solowych nagrań fortepianowych. George Garzone jest jednym z największych tenorów jazzu, a także jednym z najważniejszych nauczycieli – wśród jego uczniów można wymienić legendy takie jak Joshua Redman, Branford Marsalis, Donny McCaslin i wielu innych. Wieloletni frontman słynnego trio The Fringe i prawdziwy człowiek-instytucja, stanowiący fundament bostońskiej sceny jazzowej. Darek Oleszkiewicz urodził się we Wrocławiu i w 1988 roku przyjechał do Los Angeles, gdzie studiował na Cal Arts, a wkrótce potem został jednym z nauczycieli swojej alma mater. Stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych basistów na Zachodnim Wybrzeżu. Nawiązał współpracę z artystami takimi jak Pat Metheny, Charles Lloyd, Bennie Maupin, Brad Mehldau i wieloma innymi.

Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmian w programie.